Εκδόσεις Τόπος, 2019
Τι σημαίνει ένα χρώμα; Τι σημαίνει ένα χρώμα πλάι σε ένα άλλο; Τι σημαίνει ένα χρώμα που λείπει από την εικόνα; Είναι αλήθεια πως τα χρώματα σχετίζονται με τις αξίες της κοινωνίας μας; Και αν ναι, πως συμβαίνει αυτό;
Ενώ οι φιλοσοφικές και θεολογικές συζητήσεις για το χρώμα φτάνουν ως τις απαρχές της γραπτής ιστορίας, το αντιμετωπίζουν σε ένα επίπεδο αφαίρεσης που δεν επιτρέπει να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα. Έχουμε εκατοντάδες λέξεις που περιγράφουν τα χρώματα, κι όμως ο αριθμός των πραγματικών χρωμάτων που μας περιβάλλουν είναι απίστευτα μεγαλύτερος. Και όχι μόνο αυτό: δεν εννοούμε όλοι το ίδιο όταν χρησιμοποιούμε το όνομα ενός χρώματος. Έρευνες έχουν δείξει πως υπάρχουν διαφορές μεταξύ πολιτισμών – αλλά και εντός του ίδιου πολιτισμού σε διαφορετικές στιγμές της ιστορίας του, και μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Το βιβλίο Τα αβέβαια σημεία αναγνωρίζει την πρόκληση να μιλήσει εμπειρικά για μια σημειωτική του χρώματος, συνδυάζοντάς την με την πρόκληση των μεγάλων οπτικών δεδομένων: επιζητά να συσχετίσει – έστω εν μέρει – τα χρώματα των εξωφύλλων της ελληνικής δισκογραφίας με τις αξίες και τις συνθήκες κάθε χρονικής περιόδου, αλλά και με τις αξίες και τις αντιλήψεις κάθε μουσικού είδους. Για να το πετύχει χρειάζεται να αναζητήσει ερείσματα στην κοινωνιολογία της τέχνης και τη σημειωτική του πολιτισμού, και να ανασυγκροτήσει τον «κόσμο» της ελληνικής δισκογραφίας μέσα από την ανάλυση των κοινωνικών δικτύων των καλλιτεχνών.
Η αίσθηση που μας συνδέει διαρκώς με τον κόσμο είναι η όραση. Ίσως γι’ αυτό οι φιλόσοφοι –από την αρχαιότητα– την καταδίκασαν ως επιρρεπή στο σφάλμα: στην οφθαλμαπάτη. Διαρκής, προφανής και αυτονόητη, η εικόνα είναι κάτι που δεν σκεφτόμαστε εύκολα, παρά μόνο όταν δημιουργείται μηχανικά. Και πάλι, όμως, αμφιβάλλουμε για την ειλικρίνεια, για την αυθεντικότητα, για την αλήθεια της προφάνειάς της.
Σ’ αυτό το βιβλίο του ο συγγραφέας επιλέγει να ασχοληθεί με μια κατηγορία μικρών αφηγήσεων που συχνά κατηγορούνται ως το πλέον παιδαριώδες μαζικό μέσο: τα κόμικς. Η έρευνα εστιάζει στα «Κλασσικά εικονογραφημένα» που αναφέρονται στην ελληνική ιστορία και μυθολογία, και ιδιαίτερα ενδιαφέρεται για τον τρόπο που προσλαμβάνουν, αποδίδουν και ερμηνεύουν το παρελθόν, διαμορφώνοντας μια πρόταση για την ελληνικότητα.
Κι αν ο Κυβερνοχώρος δεν υπάρχει; Αν δημιουργείται καθώς τον αφηγούμαστε; Τότε οι μεταφορές που χρησιμοποιούμε για να τον περιγράψουμε δεν είναι ούτε αθώες, ούτε αμελητέες. Πίσω από τις μεταφορές βρίσκονται ουτοπικοί οραματισμοί, οικονομικά συμφέροντα και βλέψεις εξουσίας, που σαρώνουν την επιφάνεια της δυνητικής γης, της Terra Virtualis. 
Το παρόν επιδιώκει να αναδείξει τη λειτουργία των ψηφιακών παιχνιδιών ως προϊόντων πολιτισμού-παραγωγούς πολύπλοκων νοημάτων στην κουλτούρα της καθημερινής ζωής και του πολιτισμού, να προβεί σε μια πρώτη συλλογή διεπιστημονικών προσεγγίσεων με στόχο την ανάλυση φαινομένων που άπτονται στα ψηφιακά παιχνίδια. Πιο συγκεκριμένα, η παρούσα συλλογή κειμένων επιχειρεί από τη μία πλευρά να αναδείξει ορισμένες από τις δυναμικές που αναπτύσσουν οι παίκτες καθώς συμμετέχουν σε ψηφιακά παιχνίδια συνδιαμορφώνοντας ενεργά το μέλλον της βιομηχανίας των ψηφιακών παιχνιδιών ενώ από την άλλη, προσβλέπει λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες τάσεις να ιχνηλατήσει τις δυνατότητες του μέσου, να εντοπίσει τις επιδιώξεις των παικτών του και να προαναγγείλει τις τεχνολογικές εξελίξεις που το συνοδεύουν διανοίγοντας διαρκώς νέες εφαρμογές και ερευνητικά ερωτήματα.